Niet dat ik het bewust doe, maar ineens viel het me op: bij het omgaan met en opvoeden van onze dochter (3 jaar) gebruiken mijn vrouw en ik eigenlijk best veel improvisatie-techniekjes.
Tjonge, leuk, ik wil wel verder lezenVerbinding uit noodzaak: improviserend Nederland komt bij elkaar
Al langere tijd vind ik het jammer dat het toch al kleine impro-wereldje in Nederland versnipperd is. Het lijkt erop dat hier in de nasleep van de coronacrisis verandering in komt.
Lees verder (als je wilt, het is niet verplicht hoor)Impro-pensioen: zal ik het doen?
De afgelopen periode – zeg maar sinds we met regelmaat in een hele of halve al dan niet intelligente lock-down zitten – heb ik wel eens gedacht: ik kan ook gewoon stoppen met dat hele improvisatie-gebeuren. Juist in een tijd dat je (noodgedwongen) pas op de plaats moet maken, kun je daarop reflecteren. Dat heb ik dan ook gedaan. Met als slotsom (spoiler alert!) dat ik er nog niet klaar mee ben.
[Lees meer…]Waarom het uit is tussen impro en mij
‘Het ligt niet aan jou, het ligt aan mij’. Dat is wat ik had kunnen zeggen tegen impro, vlak voordat ik onze break inlaste. Het is namelijk even uit tussen impro en mij. Wat we eerst zo aantrekkelijk aan elkaar vonden, is langzaam vervaagd. En er zijn momenten dat ik haar – impro is in mijn personificatie zeker vrouwelijk – niet eens meer herken, laat staan dat ik begrijp waarom ik zo verliefd op haar werd.
[Lees meer…]Embodiment in improvisatie
Waar anderen tijdens de lockdowns een cursus Japans kantkleien deden, verdiepte ik me in een voor mij nieuw vakgebied: ‘embodiment’. Een term die in het Nederlands officieel belichaming betekent, maar concreter gaat over bewust contact maken met je lijf. Dat kan op allerlei manieren: yoga, dans, martial arts, ademwerk en ook meer therapeutische modaliteiten zoals Feldenkrais. Het liet me inzien hoe weinig we als impro-spelers met ons lijf bezig zijn. En hoe we dat kunnen veranderen.
[Lees meer…]- 1
- 2
- 3
- …
- 45
- Volgende pagina »